صفحه محصول - پاورپوینت مدل های برنامه ریزی درسی

مدل های برنامه ریزی درسی

«برنامهٔ درسی، شامل کلیهٔ تجربه ها، مطالعه ها، بحثها، فعالیتهای گروهی و فردی و سایر اعمالی است که فراگیر تحت سرپرستی و راهنمایی مدرسه انجام می دهد.» «برنامهٔ آموزشی نقشه ای است که در آن فرصتهای مناسب یادگیری برای رسیدن به هدفهای کلی و جزئی مربوط که برای دانش آموزان و مدارس در نظر گرفته شده اند.»

به نام خداوند بخشنده و مهربان

مدل های برنامه ریزی درسی

مفهوم برنامه درسی :

برنامه ریزان درسی با توجه به نگرشی که نسبت به ماهیت برنامه درسی و تعلیم و تربیت دارند، در مورد عناصر اصلی برنامه درسی تصمیم گیری می کنند و در هر یک از این عناصر، اصول و جهت گیری برنامه درسی را تعیین می نمایند که این فرآیند را طراحی می نامند. از نظر زایس؛ "طراحی" عبارت است از مشخص کردن مولفه های برنامه درسی یعنی نقش های برای آموزش تعریف شده است .

هرگاه روش های علمی برای تعیین و تحقق هر یک از عناصر و افراد در انجام این روش ها در نظر باشد عنوان برنامه درسی دارد .

فرایند برنامه ریزی درسی به علت ارتباط داشتن با عوامل مختلف فرهنگی، اجتماعی و سیاسی یک فرایند چهار بعدی است که عبارت است از:  1. برنامه ریزی درسی یک فرایند یا شیوه های میان افراد است که در خصوص مشارکت با افراد مختلف در برنامه ریزی تعیین می گردد.  2. برنامه ریزی درسی، یک فرایند سیاسی است. کارگزاران حکومتی، محله ،ای منطقه ای و ملی به طور منظم در تعیین خط مشی برنامه های درسی مداخله می کند.  3. برنامه ریزی درسی یک امر اجتماعی است. شخصیت های برنامه ریزان درسی، ساختار نظام های مدرسه و الگوهای مختلف روابط گروهی از عوامل مهمی هستند که برنامه ریزی درسی را تحت تاثیر قرار می دهند.  4. برنامه ریزی درسی، یک امر جمعی است و باید همکاری انجام گیرد. این واقعیت که برنامه ریزی درسی مستلزم مهارت های مختلف، آگاهی ها، علایق و تعهدات ارزشی از کار برنامه ریزی درسی را برای یک فرد به تنهایی غیر ممکن می سازد .

برنامه ریزی درسی موثر باید با توجه به دو اصل همکاری و تشریک مساعی انجام پذیرد
مدل های برنامه ریزی درسی : رویکرد تکنیکی علمی: افرادی هستند، که اعتقاد دارند می توان هدفهای تعلیم و تربیت را تعیین و به دقت بیان نمود و سپس به شیوه خطی آنها را تحقق بخشید. بر اساس دیدگاه تکنیکی علمی به عقل گرایی و تجربه گرایی تکیه می نماید.  رویکرد غیر تکنیکی: افرادی که به ذهنیت شخصی بودن ذوقی بودن و اکتشافی بودن تاکید می کنند که یادگیرنده و یادگیری از طریق رویکردهای فعالیت مدار تاکید می نماید . این رویکرد روی خودشناسی خواسته های شخصی خود ارزشیابی و تلاش هایشان در وحدت بخشی به خود تمرکز دارد. بر اساس دیدگاه تکنیکی علمی به عقل گرایی و تجربه گرایی تکیه می نماید. طرفداران رویکرد غیر تکنیکی و غیر علمی به طراحی برنامه های درسی از طرحهای کودک مدار تا حدودی مسئله مدار حمایت می کنند.

مدل بابیت(تکنیکی ):  او معتقد بود که با استفاده از علم می توان به مدل هایی که از طریق تجربه زندگی به دست نیامده نایل گشت به همین دلیل او استفاده از هدف ها را به گونه ای که عملکرد فراگیر راه معین کند مورد ملاحظه قرار داد.  چند نمونه از هدف هایی را که با بیت طراحی کرده است:  1. توانایی در سازماندهی و ارائه اندیشه های خود به دیگران  2. توانایی جمع آوری سازماندهی و تفسیر حقایق موردنیاز  اصول هدف نویسی از نظر بابیت:  1. هدف اصطلاحات معین و بر اساس آنچه دانش آموزان باید عمل کنند نوشته شوند.  2. در نوشتن هدف ها از زبان روزمره استفاده شود به گونه ای که به آسانی قابل فهم باشد.  3. از هدف های کلی پرهیز شود چون در عمل برای تهیه برنامه درسی غیر قابل استفاده است.  * تنها هدفهایی ویژه هستند که در تهیه برنامه درسی اصول تدریس و آگاه ساختن والدین و معلمان همانند راهنمایی روشن ادامه مسیر را میسر می سازند
مدل چارترز(غیرتکنیکی ):  چارترز "نظریه کارکردی" را برای طراحی سیستماتیک برنامه درسی مطرح ساخت و برای موضوعات آموزشی و حرف ای، ریز مواد تفصیلی ارائه نمود.  چارترز خاطرنشان ساخت که اولین قدم در تهیه برنامه درسی تعریف هدف های اصلی است. و معتقد است برای تعریف هدف های برنامه درسی، باید آنها به "ایده آل ها" و "فعالیت ها" با استفاده از روش های تحلیل شغل تحلیل شوند. چارترز معتقد بود که فعالیت، باید تا نقطه ای که دانش آموز بتواند بدون کمک دیگران یاد بگیرد، تجزیه شود. مدل تایلر(تکنیکی ):  تایلر یکی از صاحب نظران برجسته مدل های تکنیکی علمی است. او معتقد بود که برنامه ریزان درسی باید این مراحل را انجام دهند:  1. تهیه و تنظیم هدفهای آموزشی مدرسه  2. تهیه و تنظیم تجربه های آموزشی مربوط به هدف ها  3. سازماندهی تجربه ها  4. ارزشیابی هدف ها  تایلر یادآوری کرد که باید برنامه ریزان درسی، هدفهای کلی را بر اساس گردآوری اطلاعات از سه منبع: ماده درسی، یادگیرنده و جامعه تعیین کنند؛ سپس هدف ها را از دو صافی فلسفه تربیتی و روانشناسی یادگیری بگذرانند. بعد از گذراندن از این دو صافی، هدف های ویژه آموزشی به دست می آیند.  تایلر در مرحله بعد از سازماندهی، تجربه ها را مورد بحث قرار می دهد. او می گوید: تجربه های یادگیری باید طوری تنظیم شوند که بالاترین تاثیر را روی یادگیرنده بگذارد.  تایلر ارزشیابی را در برنامه ریزی درسی خیلی مهم می شمارد. یادآوری می کند که اگر مربیان بخواهند کشف کنند که آیا به واقع تجربه های یادگیری، نتایج مورد انتظار را تحقق بخشیده اند یا نه باید از ارزشیابی استفاده کنند.