پاورپوینت 44 باور غلط جوانان درباره اعتیاد (pptx) 47 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 47 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
44 باور غلط جوانان درباره اعتیاد
باسمه تعالی
فعالیت های فرهنگی و اجتماعی در فضای دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی به عنوان بسترساز توسعه علمی و فناوری کشور از نقش و جایگاه ویژه و غیرقابل انکاری برخوردار می باشند. بر این اساس،لزوم توجه جدی و همه جانبه به حوزه های مختلف برنامه های یاد شده از رسالت های اصلی متولیان نظام آموزش عالی کشور می باشد. این موضوع در میان قشر جوان، پرنشاط و فرهیخته دانشگاهی و تلاش برای حفظ و تعالی سلامت جسمی و معنوی دانشجویان عزیز، ارزشی مضاعف داشته و بدون تردید حرکت در مسیر، مسئولیت های سنگینی بر دوش آگاهان امر نهاده است. یکی از وظایف مهم جهت نیل به دانشگاه مطلوب ایرانی اسلامی پیشگیری از آسیب های اجتماعی خصوصاً پیشگیری از سوءمصرف مواد مخدر و روانگردانها است که بدین منظور فعالیت های علمی و مؤثری همه ساله از سوی معاونت های فرهنگی و اجتماعی دانشگاه ها انجام می پذیرد. کتابچه «44 باور غلط جوانان درباره اعتباد» نیز گام کوچکی است در جهت تحقیق شعار «دانشگاه پاک؛ دانشگاه عاری از هر اسیب» که با همکاری اداره کل فرهنگی و پیشگیری ستاد مبارزه با مواد مخدر تولید گردیده و اینک به محضر دانشجویان معرز عرضه می گردد.
1.من معتاد نمیشم
هیچکس نمی خواد معتاد باشه. اگه از یه معتاد هم سوال کنی که چی شد معتاد شدی؟ مطمئن باش نمیگه: جاتون خالی، ۲۰ سال پیش نشستم پای منقل، دعا کردم که به امید خدا مصرف مواد رو شروع کنم تا در آینده یه معتاد حرفه ای بشم. خود این آدم هم نفهمیده چطور معتاد شده. میگه: یه مدت مرتب با دوستام مصرف کردم، یه روز که دوستام نبودن دیدم بدنم درد میکنه، حالم خوب نیست و باید باز مصرف کنم، به همین سادگی.
الان در کشور براساس آمارها تقریباً ۲۰ درصد معتادای شدیداً درگیر هم خبر ندارن که معتادن. بهشون بگی معتاد، ناراحت میشن و خودشون میگن: همین فردا اگه بخوایم میذاریم کنار. بعد که میگی خوب بذار کنار، میگه: خوب نمی خوام بذارم کنار، چون هنوز مصرف لذت داره. معتاد هم خودش رو معتاد نمیدونه چه برسه به اینکه یه آدم سالم تصور کنه که یه روز معتاد میشه.
همه ما فکر می کنیم که با بقیه فرق داریم. عشقمون، ارتباطمون با خدا، درس خوندنمون و هوشمون با بقیه فرق داره. اینجاست که میگیم مصرف ماهم فقط برای تفننه نه برای معتاد شدن. این آدم معتاد یه روز که جلو آینه می ایسته و خودشو نگاه میکنه، چهره داغون و خراب خودش رو هنوز زیبا و جوون میبینه و نمی خواد بپذیره که الان دیگه یه معتاد واقعی شده. آدما انگار یه جورایی همیشه تو انکار نقطه ضعفاشون هستن.
2.یه بار مصرف اشکال نداره
چرا یه بار پریدن، یه بار خلاف کردن و هزار تا یه بار دیگه، اگه فقط یه بار باشه اشکال نداره؟ بعضی معتادا که به مراکز درمانی مراجعه کردن میگن؛ حاضریم بیامیم تو تلویزیون به جوونا بگیم که ما فقط با یه بار مصرف شیشه معتاد شدیم. متخصصان میگن: اولین اثر مصرف یه ماده روی فرد اگر خوب باشه به احتمال زیاد فرد مصرف رو ادامه میده و خیلی زود معتاد میشه. فکر کن اگه یه جوون مضطرب لبش به تریاک بخوره چی میشه؟ صد البته که اروم میشه اما مشکل اینه که بلافاصله با لذت مصرف این ماده و حس ارامشی که سالها دنبالش بوده فکر میکنه ماده حیاتی زندگیشو پیدا کرده. حالا یه جوون افسرده باید برن پیش روانپزشک و روانشناس. اونم دچار همین مسأله میشه. اما چاره چیه؟ راه حل اینه: این ادمای مضطرب و افسرده باید برن پیش روانپزشک و روانشناس و دردشون رو با داروهای غیراعتیادآور درمان کنن. چون اون بیماری زمینه ای با مصرف مواد خوب که نمیشه هیچ، به مرور زمان بدتر هم میشه. سال ها بعد که فرد می خواد اعتیادش رو با گرفتاری ترک کنه، میبینه افسردگیش شدیدتر شده و مقاوم به درمانه. یا اینکه اضطرابش داده داغونش میکنه. الان افرادی هستن که با یه بار مصرف گل یا حشیش هذیان دائمی پیدا کردن. ممکنه گروهی هم این وسط سالم بمونن، اما شاید با دیدن این آدمای متوهم نظرشون عوض میشد.
3.شیشه اعتیاد نداره
اگه از متخصصین درمان اعتیاد بپرسین شیشه چیه؟ میگن: سرطان اعتیاد، شیشه است. روزی که شیشه وارد کشور ما شد، حدود سال های 1383 بود که از سنگاپور و مالزی و تایلند وارد ایران میشد. اوائل میگفتن این ماده نشئه میکنه اما اعتیاداور نیست. اگر ماده ای لذت اور باشد و ضرر و آسیب جسمی و روحی نداشته باشه اکثر مردم جهان اون رو مصرف میکنن. اما داستان اینه که هر ماده ای گرفتاری و مشکلات خودشو داره. شیشه اعتیادآورترین ماده مصرفی در ایرانه. وسوسه های مصرف شیشه بسیار شدیده. تازه این بیمارا تقریباً 30 درصدشون هذیان یا به اصطلاح عوام،؛ توهم دارن که به سادگی هم درمان نمیشه. در یه مرکز درمانی، یه معتاد به شیشه، سخت ترین بیمار از نظر درمان محسوب میشه. کمپ هایی هم در این زمینه شکل گرفته که از سر ناچاری میان و بیمار پرخاشگر و توهمی رو به زور میگیرن و هفته ها نگه میدارن تا اثر مواد از بین بره و سرعقل بیاد. اگر یه بار قسمت حوادث روزنامه ها رو بخونید، تو تیتر اونا می بینید که نوشته : معتاد شیشه ای مادر، همسر یا فرزندشو به طرز فجیعی به قتل رسوند، حالا با این همه مشکلات و آسیب های جدی، درسته که بگیم شیشه اعتیاد نداره؟
4.میشه تفننی مصرف کرد
ما چیزی به اسم تفننی نداریم. مرز بین مصرف و اعتیاد یه مرز دریاییه . خیلی از معتادای کشور ادعا کردن که ما معتاد نیستیم و داریم تفننی مصرف می کنیم. علت هم اینه که اینا فکر می کنن دارن کنترل شده مصرف میکنن. اما مدت هاست که اومدن تو مرز اعتیاد و خودشون خبر ندارن. بعضی مواد مثل هروئین و کراک و شیشه اصلاً مصرف تفننی در موردشون معنی نداره و از همون اول مصرف کننده ها مستقیم معتاد میشن. حالا عده ای ادعا میکنن که حشیش، علف، گل و تریاک رو میشه تفننی مصرف کرد. اما همونا رو هم درست بررسی کنی میبینی معتادن. تحقیقات نشون داده، کسانی که هر ماده ای رو سال ها مصرف کردن یه جورایی بهش معتاد شدن. شاید کسانی رو پیدا کنیم که الان مصرف میکنن و هنوز داغون نشدن، اما یادمون باشه هر مصرفی یه زمان طلایی داره و بعد از یه مدت همون فرد رو اگه دوباره بری سراغش میبینی که کاملاً داغون شده. ما همیشه آدمایی رو که تازه مواد رو شروع کردن میبینیم و فکر می کنیم تا آخرش همین شکلی میمونن. اما مطمئناً چند سال بعد، دیگه از پا دراومدن.مصرف هر قدر هم کم باشه نشونه ضعف ان آدمه. آدما اگه توانمند باشن و شخصیتی قوی داشته باشن هیچوقت مصرف نمی کنن. بعضی مصرف کننده ها مواد رو نشونه مرد بودن، خلاف بودن، قدرت و بزرگی میدونن. اما پشت داستان، همون ضعفه که پنهانه.
6.مصرف کننده قیافه تابلویی داره
همیشه تو رسانه ملی و فیلما آدم خمیده و چروکیده کنار خیابونی رو جای قیافه یه معتاد واقعی به ما نشون دادن. اما باید امروز این باور رو بشکنیم و بگیم که یه معتاد، واقعاً چه شکلیه. تا حالا دوربین رو دوش مستندساز بوده و به اسم معتاد با خیلیا مصاحبه کردن و اونا رو توی خاکروبه و جوب و قاطی آشغالا به ما معرفی کردن، اما معتادای واقعی اون شکلی نیست. فقط 3 تا 5 درصد معتادا اون جوری درب و داغون هستن. پس بقیه چه شکلین؟ راستش معتادا اصلاً شکل مشخصی ندارن و اونا مثل خود ما هستن. حاضرم کلی معتاد بیارم تو کلینیک و شما رو دعوت کنم و بپرسم که کدوم اینا معتادن. اونوقت تا شما دارین سعی میکنین معتاد واقعی رو شناسایی کنین، بگم زحمت نکش، اینا همشون معتادن. شاید بین ما و دوستامون معتاد وجود داشته باشه، اما ما نشناسیمشون. چون او قیافه که ما تصور می کنیم معتاد آخر خطیه، اما بقیشون مثل من و شما هستن. بیمارای معتاد زیادی بودن که شغلای بسیار سطح بالایی داشتن و کلی نیرو زیر دستشون کار میکردن. دانشجوها یا شاغلین معتاد میگن، دوستانشون و یا همسرانشون از اعتیاد اونا خبر ندارن. بیاسین یه بار دیگه به محیط اطراف و دوستامون با دقت نگاه کنیم. شاید الان معتادی بین ما باشه و روزی به ما مواد تعارف کنه. خواهشاً دیگه اون ادم رو دوست تصور نکنین.
7.من هنوز خیلی وابسته نشدم
فرد معتاد منتظره تا همه کارکرداش از بین بره و به آخر خط برسه تا بفهمه واقعاً معتاده و داره نابود میشه. اتفاقاً بعضی معتادا چون اون قیافه کلیشه ای رو مبنا قرار دادن منتظرن او شکلی بشن تا بگی من معتادم. فرد معتاد، مقدار مصرفش روز به روز بیشتر میشه، روزاش بدون مواد، بی رنگه، ساعت خواب و بیداریش بهم ریخته. احساس افسردگی داره، افت کارایی و تحصیلی پیدا کرده. همش پول قرض میگیره، در طول روز خسته و کوفته است، مقررات رو زیر پا میذاره، قرص اعصاب زیاد میخوره، با افراد معتاد شناخته شده رفت و آمد داره و خیلی عرق میکنه. جالب اینه که این آدم هم باور نداره که معتاده. معتاد نمیدونه کی دقیقاً معتاد میشه و کی تخریبش اونقدر زیاد میشه که بخواد کنار بذاره. معمولاً تا تهدیدی در کار نباشه نمیخواد کنار بذاره. معمولاً میگه: هنور اونقدر وضعم خراب نشده بخواهم ترک کنم. من که کارتن خواب نشدم. این افراد زمانی به درمان مراجعه می کنن که نه پول دارن، نه شغل، نه حمایت خانوادگی و نه توان حل مشکل. در اون زمان که دیگر خیلی دیر شده، تازه میخوان سریع هم ترک کنن. تناقض اینجاست که درمان، توان روحی و جسمی زیادی میخواد اما دیگه همه توانشون رو از دست دادن و درمان براشون خیلی سخت و گاهی غیرممکنه.
